เชียงใหม่ ทึ่งหนุ่มพิการแขนขาขาดวาดรูปขายเลี้ยงชีพนอกจากนี้ยังมีจิตอาสาสอนเด็กด้อยโอกาสวาดรูป เจ้าตัวเผยไม่คิดท้อแม้ร่างกายจะพิการ

โดยหนุ่มพิการคนดังกล่าวชื่อนายวัง วัง แช่มช้อย อายุ 36 ปี หรือช่างวัง ผู้พิการแขนและขา โดยส่วนแขนด่วนสั้นเท่าศอก ส่วนขาก็ส้นเท่าหัวเข่า กำลังนั่งวาดภาพที่ร้านใน Kad Muamg Gallery Art&Design กาดเมืองแกลอรี่ ชั้น 1 โซน B1 อุทยานการค้ากาดสวนแก้ว จากการสอบถามช่างวัง ทราบว่าตนพิการแขนและขามาตั้งแต่กำเนิด เนื่องจากแม่ป่วยด้วยโรคหัดเยอรมัน พอเกิดตนออกมาจึงพิการแขนและขามาตั้งแต่กำเนิด ต่อมาได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา เอกวาดรูปจนจบมานาน 10 ปีแล้ว รับจ้างวาดรูปตามสถานที่ต่างๆ จนกระทั้งมาปักหลักเช่าพื้นที่ดังกล่าวทำงานที่นี้มานานรวม 5 ปี ช่างวัง บอกว่า ตนมีครอบครัวที่อบอุ่นพี่ชายคนตัวของตนจะเป็นคนดูแลตนตั้งแต่เด็กๆโดยฝึกให้ใช้ชีวิตอยู่ได้โดยต้องพึ่งตนเองให้ได้ เริ่มสอนให้จับช้อนกินข้าว สอนจับปากกาเขียนหนังสือ สอนสวมเสื้อผ้า และสอนการใช้ชีวิตในสังคม จนกระทั้งตนช่วยตัวเองได้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนถึงปัจจุบันตามพี่ชายมาเรียนและสามารถเลี้ยงตัวเองได้ในการยึดอาชีพที่ตนเรียนมา ซึ่งช่างวัดจะถนัดภาพวาดแนวเหมือนจริง รูปเหมือน จะรับจ้างเขียนตามที่ลูกค้าต้องการให้เขียนภาพตามที่ลูกค้าชอบ รูปคน สัตว์ สิ่งของ ซึ่งราคาไม่แพง ราคาจะเทียบเท่ากับช่างเขียนคนอื่นๆที่รับเขียนตามสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญต่างๆ ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นชาวเอเชีย ชาวไต้หวันจะชอบมากเป็นพิเศษ ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติจะนิยมภาพเขียนกันมาก เพราะเขามองว่าภาพที่เป็นงานอันเดียว ชิ้นเดียว ชิ้นเอก และทำมาจากงานฝีมืองานที่ร้านมีลูกค้าเข้ามาให้วาดทุกวัน บางช่วงลูกค้าสั่งทางไลน์ก็มี ทางเฟสบุ๊คที่ชื่อคือ Facebook Wang Chamchoy ก็มีผู้ส่งงานเข้ามาด้วย บางครั้งงานล้นมือบางช่วงก็มีงานน้อย แต่อย่างไรก็ตามถือว่าสามารถพออยู่ได้สร้างอาชีพที่มั่นคงได้

นายวังกล่าวเพิ่มเติมว่า นอกจากการทำงานประจำแล้วเวลาว่างช่วยสังคมในด้านอื่นๆด้วยเช่น ออกค่ายบริจาคสิ่งของเครื่องกันหนาวกับผู้ยากไร้ที่อยู่ห่างไกลความเจริญเป็น และยังเดินทางไปกับมูลนิธิต่างประเทศช่วยเหลือหมู่บ้านยากจน ที่บ้านซารนิลลี่ เฮาส์ ตั้งอยู่ 166 หมู่ 6 บ้านดอนหวาย ตำบลเวียงคุก อำเภอเมืองหนองคาย ได้ไปสอนวาดภาพให้เด็กโดยไม่คิดค่าตอบแทน ส่วนสถาบันการศึกษาในเชียงใหม่ คุณครูได้เชิญให้ไปสอนตามกิจกรรมที่โรงเรียนกำหนด ล่าสุดได้ไปสอนเด็กนักเรียนที่โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย อย่างไรก็ตาม ขอฝากถึงผู้พิการคนอื่นๆให้เชื่อมั่นในตนเองถึงแม้เราจะพิการแต่เชื่อมั่นในสิ่งที่เราชอบ ไม่ควรล้มเลิกความคิดที่จั้งใจไว้กลางคันอย่างน้อยๆเรายังมีตัวเองที่ให้กำลังใจ 000000000จบ000000000